zwiędnięcie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... pachną, nie są soczyste. W końcu je zapominasz, tak jak zwiędłe kwiaty się wyrzuca, a szkoda, bo świat w snach jest...
- ... czepianiu się: "Izydor wyjrzał przez okno. Uderzyła go połączona woń zwiędłego rabarbaru, kociego moczu, zgniłego psiego ogona, stęchłej śmietany..." Ta wyliczanka...
- ... Mój drogi,
Czy ci aby nastarczę?"
Czułem szorstkie tarcie jej zwiędłego brzucha,
Zaduch jej oddechu i dziąsła chwytliwe,
Aż opadło wreszcie... - ... jak odchodziły ku złotawej i dymnej mgle horyzontu. Z tej zwiędłej dali peryferii wynurzało się miasto i rosło ku przodowi, naprzód...
- ... Czeladników podpędził, a Zocha za piękne pudełko pogłaskała go po zwiędłej, pomarszczonej twarzy. Najbliższej sobory Szczęsny dostał podwyżkę o cztery złote...
- ... się tylko zdawało, ale mógłbym przysiąc, że po znękanej, przedwcześnie zwiędłej twarzy Teresy spłynęły dwie łzy. Gdy goście odśpiewali "sto lat...
- ... bezsensownej plątaniny, wolą jakiegoś oszustwa, jakiegoś nieprawdziwego, kłamliwego
sentymentu. Wolą zwiędłej przyjaźni, której nie wolno wyrzucić ze starej półki. Jesteśmy przecież... - ... wyrażał radość życia, aż Jurek zaśmiał się cicho. Zanim słońce zwiędło, pylną dróżką mieniąc się szarawarami wracały z pól do miasteczka...
- ... mi błyszczący dzbanek i coś matowego, musiał być dzbanek i zwiędły kwiat. Wszystko musiało coś znaczyć.
Siedziałam w jednej ławce z... - ... za gwałt. Dzieje się tak nawet wówczas, gdy penis przypomina zwiędły kwiat i kobieta dokonuje cudów, by umieścić to wspomnienie męskości...
- ... ma, otwieram okna i wpuszczam trochę światła. Kwiaty już zupełnie zwiędły od tego mroku. Nie mam pojęcia, czemu tak się boję...
- ... kwiatami, ale upadł, ponieważ kwiaty, pomimo że leżały w chłodni, zwiędły i diablęta mogły poczytać to za obrazę.
Zaledwie czwórka znikła... - ... słowa znów się zaczerwieniła, spuściła oczy, a potem oberwała mały, zwiędły listek z róży, takim zgrabnym, szybkim ruchem, że aż miło...
- ... Wichura dmie. Opada rtęć.
Niezgorszy byłby ze mnie zięć.
Niestety. Zwiędły chryzante-e-emy...
Zagajewicz:
(zabandażowany; zapowiada z kanapy Louis XVI... - ... gdzieś w kącie, malejąc coraz bardziej, sczernieć, zwinąć się jak zwiędły, spalony papier, zetlić się w płatek popiołu, skruszyć w proch...
- ... pan kawy, tylko pali jednego za drugim. Kwiaty już zupełnie zwiędły od tego dymu. Ja nigdy nie paliłam, ale Henryk palił...
- ... szczególna aura dekadencji wyczuwalna zarówno, gdy mowa o tym, jak zwiędły idee rewolucji goździków, która w 1974 r. obaliła Salazara, jak...
- ... zgęstniały, plącząc się w monotonii gorzkich monologów..
Lampy poczerniały i zwiędły jak stare osty i bodiaki. Wisiały teraz osowiałe i zgryźliwe... - ... pewnością ukradną. Bierze i podnosi, i ogląda jakiś na pół zwiędły bukiecik. Najbrzydszy. I znów ta skrajna, prowokacyjna biedność dotyczy jakoś...
- ... porcje lodów. Gdy wyjmowałem portmonetkę z kieszeni wypadł mi pognieciony, zwiędły pęczek konwalii.
Egzamin ustny z historii odbywał się w dużej...
