Wtedy:&lt;gap&gt;. Fakt, że odpowiednik kanonu jedynej różnicy ma w tym wypadku trzy warianty (wzory (16.1) - (16.3)), tłumaczy się tym, że w eksperymencie nie zachodzi zdarzenie złożone A A, to zaś z kolei następuje - w myśl tautologii rachunku funktorów: (uw)A = (uwA+uAw+uAwA) w jednym z trzech przypadków: A A lub A A , lub A A .<br> Ogólna forma odpowiednika kanonu jedynej różnicy jest zbyt skomplikowana, aby warto ją było tu formułować; w konkretnych przypadkach ustalanie odpowiednich schematów nie nastręcza żadnych trudności.<br> Dowody wzorów (14) - (16.3) są analogiczne do dowodów poprzednich twierdzeń i przeprowadzać ich tu nie będziemy.<br> W związku