strony samodzielnych pracowników naukowych, wzrosną do rozmiarów wręcz nieprawdopodobnych. Na przykład w samym tylko poznańskim Instytucie Pedagogiki roczna liczba osób piszących prace magisterskie wynosić będzie około 200. Wymagałoby to zaangażowania około 15 samodzielnych pracowników naukowych. Tymczasem w perspektywie 3 lat liczba ta wzrośnie (uwzględniając także ubytki) z 10 do 12. A przecież Instytut ten należy do najsilniejszych pod względem kadrowym.<br>Ta zdecydowanie szczupła i przeciążona kadra samodzielnych pracowników naukowych będzie musiała jednak przede wszystkim zająć się szybkim kształceniem młodej kadry naukowej. I tutaj wyrastają nowe niepokoje, tym razem nie tyle odnoszące się do wielkości zaplecza kadrowego, ile do jego jakości. Zajmijmy się