władzy. Początkowo - aż do 1938 r. - zachowywano pozory legalności. Żydowscy właściciele i akcjonariusze zmuszeni zostali do sprzedaży swoich udziałów lub całych majątków - rzecz jasna za cenę znacznie niższą od wartości rynkowej. Nabywcami były zrzeszenia monopolistyczne i wielkie banki, korzystające przeważnie z kredytów państwowych. I tak na przykład koncern <name type="org">Harnsche Werke AG</> (produkcja rur) przeszedł w ręce <name type="person">Mannesmanna</>, <name type="person">Flick</> do spółki z <name type="org">Dresdener Bank</> (którego dyrektor generalny <name type="person">dr Rasche</> był znanym hitlerowcem, między innymi współsprawcą grabieży majątków polskich w czasie okupacji wojennej naszego kraju) nabył przedsiębiorstwa węglowo-metalurgiczne Niemiec środkowych, należące do koncernu <name type="person">Juliusza i Ignacego Petschków</>, <name type="org">Siemens</> - fabrykę kabli <name type="org">Cassirer & Co