Spotykamy się wzrokiem. Skąd tyle nieoczekiwanego człowieczeństwa w tych pustych oczach?<br>Piękna jeszcze chwilę zwleka z odpowiedzią.<br>- Pan kłamie - mówi w końcu. - Rozumiemy się bardzo dobrze.<br>Przecież podsłuchiwałam waszą rozmowę.<br>Zaskakuje mnie ta łagodna bezczelność.<br>- Pani podsłuchiwała? - Tak. I wiem.<br>Zresztą wiedziałam już wcześniej, że Franek jest bard zo chory.<br>- Ach tak? - staram się być zdziwiony, zmieszany, pełen poczucia winy, w istocie jednak spokój tej kobiety zaczyna doprowadzać mnie do furii.<br>Dawniej jej siłą była bezmyślna, zapatrzona w siebie obojętność.<br>Teraz jest inaczej!<br>Od kiedyż to owa wspaniała kukła nauczyła się myśleć? Bo nauczyła się.<br>A co gorsza odnoszę wrażenie, że