to właśnie Wacław Nowakowski razem z Walerym Eljaszem Radzikowskim przyczynili się - wręcz po mistrzowsku - do ugruntowania legendy o polskich insygniach koronacyjnych. Przysłowiową kropkę nad "i" postawił prof. Feliks Kopera, który w pracy pt. "Dzieje skarbca koronnego" (1904) skreślił te ważkie słowa: &lt;gap&gt; <br>Jeszcze na początku XX wieku ojciec Wacław opowiadał historykowi Adamowi Wolańskiemu dzieje naszych regaliów, stwierdzając przy tej okazji, iż mimo celowej nieścisłości w relacji o ich losach, korony spoczywają w bezpiecznym miejscu. Od samego początku bowiem tylko trzy osoby, powiązane tajemnicą przysięgi, zawsze wiedziały o miejscu ukrycia tych narodowych skarbów. Dopiero na śmiertelnym łożu przekazywano tajemnicę upatrzonej i pewnej osobie