że pani jest już gdzieś w Genewie lub Paryżu z zespołem Eduarda.<br> Mówił to bez ironii, spoglądając głęboko w oczy.<br> - Miałam wyjechać, ale teraz to już chyba za późno?<br> - Chyba tak - skinął głową i wskazując na mnie, dodał: - A wszystko to jego wina. Inaczej by było, gdyby się nie urodził.<br> - Ależ ja chciałam tego dziecka! - skłamała Iw oburzona. - To owoc wielkiej miłości.<br> - Oczywiście, oczywiście - przytakiwał skwapliwie, chcąc uniknąć kłótni. - A jednak byłoby dla pani bezpieczniej, gdyby znalazła się pani teraz poza granicami Polski.<br> - O czym pan mówi? - zmarszczyła brwi.<br> - Och... Przecież nie wątpi pani w moją życzliwość i przyjaźń dla waszego