zjawiska nićmi jednoznacznych powiązań. To myślenie jest wyrazem "mocnej" wersji filozofii oświeceniowej, w której miejsce religii wyeksmitowanej z życia publicznego zastąpił kult rozumu. W istocie religia jako system wiary w Boga ustąpiła innej religii. Choć odwołuje się ona do rozumu, to jednak nie ma innego uzasadnienia swych racji niż wiara.<br>Alternatywą nie jest również powrót do stanu sprzed Oświecenia, rezygnacja z rozumu na rzecz Boga i religii jako głównych regulatorów życia publicznego. Choć wizja ta wielu wydaje się atrakcyjna, nie można jej zrealizować, podobnie jak wizji poprzedniej, bez morza krwi i popadnięcia w jeszcze większe kłopoty. Ekstremalnym wyrazem takiej antynowoczesnej tęsknoty