prezentacji "zakazanych" tekstów czytelnik zorientuje się choćby pobieżnie w charakterze ograniczeń, w jakich zmuszona jest rozwijać się nasza literatura. Spostrzeże, iż - jak to już wyżej wskazano - pisarz uczciwy i wierny swojej wewnętrznej prawdzie nie ma dziś praktycznie większych szans na pełne udostępnienie swojej twórczości czytelnikom. Nie może oczywiście, jak Jerzy Andrzejewski w swoim opowiadaniu, ulokować akcji w scenerii stalinowskiej Rosji lat trzydziestych. Ale nie może też, jak Kazimierz Brandys, dokonać literackiej analizy sytuacji społecznej we współczesnej Polsce. I nie może - jak Jacek Bocheński - pisać nawet o starożytności, jeśli w jego słowach cenzor dopatrzy się aluzji do praktyk totalitaryzmu. Czego jeszcze "nie