jest wcale pokaźna, obejmuje bowiem około 40 nazwisk, w tym obok znanych etnografów autorka przypomina nam również wielu historyków, geografów i literatów, a także amatorów zbieraczy, dziś już niemal zapomnianych. Omawia też rolę polskich czasopism w rozwoju badań etnograficznych Ukrainy, a mianowicie "Wisły", "Zbioru Wiadomości do Antropologii Krajowej" i "Ludu". Anonsowana natomiast przez wydawnictwo informacja, że książka została napisana między innymi na podstawie materiałów archiwalnych nie znajduje niestety potwierdzenia. Niewykorzystanie przez autorkę archiwaliów zubożyło jej pracę - jak sądzę - znacznie, ograniczając ją w zasadzie do rejestracji odpowiednio omówionych prac drukowanych.<br> Podział na rozdziały książki został wyznaczony przez chronologię. Autorka w czterech rozdziałach