reputacja jako &#132;wieszczyka naszego znakomitego, pełnego czerstwości i gustu", jak go nazwie Niemcewicz. Tej jego pozycji nikt otwarcie nie zakwestionuje aż do końca epoki Królestwa Kongresowego, co więcej, uznanie i szacunek znajdzie również u wielu przedstawicieli młodej generacji, między innymi u Brunona Kicińskiego, Franciszka Salezego Dmochowskiego, Tymona Zaborowskiego czy Antoniego E. Odyńca.<br> Przez nikogo też nie mogła być w tym czasie kwestionowana pozycja społeczna i zawodowa Kajetana Koźmiana. Już w roku 1815 ugruntował ją Order św. Stanisława II klasy. Po trzech latach został poeta nadzwyczajnym, a w 1821r. zwyczajnym radcą stanu oraz dyrektorem generalnym Wydz. Administracji Ogólnej w Komisji Rządowej