zmywa go za próg, w nieświadomą pustkę i ciemność.<br>Ósma za pięć. Barmanka jakby chcąc nas przeprosić za ów głupi śpiew nastawia radio.<br>Głośnik serią trzaskó w głuszy zapowiedź spikera.<br>Ale zaraz potem, po sekundzie ciszy, pianista Lew Oborin poddaje na fortepfanie pierwszy, przejmujący temat Sonaty nr 5 Jana Sebastiana Bacha, który to temat w cierpiącym zamyśleniu podejmuje skrzypek Igor Ojstrach.<br>Dzieje się, jakby Orfeusz wszedł między przebudzone muzyką kamienie.<br>Zasłuchują się dwaj rybacy, kacze nosy nawet nie drgną, barmanka pochyla głowę kryj ąc przed nami ciche łzy kobiece.<br>Ale oto i oni! Pojawiają się minutę przed ósmą.<br>Biegną ku mnie