aktu podróży. Wykładnikiem tej ostatniej nie jest już ruch w przestrzeni. Podróż zawiera się w samej różnicy między dwoma nieprzekładalnymi obszarami, z których drugi zastąpił pierwszy, powodując "zniknięcie" poprzednika. Także w różnicy pomiędzy dwoma czy nawet trzema stanami turysty: tym sprzed wyjazdu, tym z chwili zwiedzania i tym po powrocie. Bajeczne możliwości Wehikułu P czynią z Enda-turysty "pyknoleptyka", który percypuje &lt;gap&gt;.<br>"Pyknolepsja" bohatera, jak również "pyknoleptyczność" samej opowieści, korzystającej z przemienności wątków fabularnych i światów przedstawionych (koniecznie w liczbie mnogiej), następstwa ich "pojawiania się i znikania" - pozwala dostrzec różnicę między Miastem zwiedzanym a tym, do którego bohater powraca. To pierwsze uosabia