Azerbejdżan&lt;/&gt; do &lt;name type="place"&gt;Rosji Radzieckiej&lt;/&gt;, &lt;name type="place"&gt;Górski Karabach&lt;/&gt;, zamieszkany w 94 procentach przez Ormian, włączono do &lt;name type="place"&gt;Azerbejdżańskiej SRR&lt;/&gt; w charakterze obwodu autonomicznego (&lt;name type="org"&gt;GKOA&lt;/&gt;). To stało się zarzewiem konfliktu.<br>Drugiego sierpnia 1991 roku na posiedzeniu rad &lt;name type="org"&gt;GKOA&lt;/&gt; proklamowano niepodległą &lt;name type="place"&gt;Republikę Górskiego Karabachu&lt;/&gt;. Tego samego dnia Azerowie rozpoczęli ostrzał artyleryjski &lt;name type="place"&gt;Stepanakertu&lt;/&gt;, a w listopadzie Baku zniosło autonomię obwodu. Walki toczyły się ze zmiennym szczęściem, ale Ormianie zdobyli przewagę, opanowując cały &lt;name type="place"&gt;Karabach&lt;/&gt;, a także 14 procent terytorium &lt;name type="place"&gt;Azerbejdżanu&lt;/&gt;. Choć formalnie &lt;name type="place"&gt;Armenia&lt;/&gt; nie była stroną konfliktu, z &lt;name type="place"&gt;Erewania&lt;/&gt; szły transporty broni i zaopatrzenia, w &lt;name type="place"&gt;Armenii&lt;/&gt; szkolono także ochotników. Pomoc wojskowa przychodziła także z &lt;name type="place"&gt;Rosji&lt;/&gt;, która przestała popierać