na ulicę. Zarabia 400 złotych i do niedawna żył nadzieją, że wyjedzie na "eksport" do Czech... Betoniarz musi mieć zdrowe ręce, a Gerard ostatnie pół roku przenosił jedną z nich w gipsie i z eksportu nic nie wyszło.<br><br>Gdy wychodzi na przystanek, dwadzieścia po piątej, z kąta w sieni przymerduje Beja, którą zięć zostawił przed wyjazdem do Niemiec. W pokoju od podwórka szczebioczą kanarki, szczygły i papugi. Klatek jest piętnaście i jeszcze jedna z chomikiem, Trusią. Ptaki są oazą Gerarda, w ich świecie też jest głową rodu i żywicielem. Potrafi gwiżdżąc godzinami prowokować śpiewne trele. Całe życie zajmował się menażerią, aż