utwierdzało w uporze. Zdecydowała się zadzwonić jeszcze raz i tym razem miała szczęście.<br><br>7<br>Abercrombie siedział za kierownicą białego mercedesa 220, który należał do siedzącej obok niego Olibisi Olaitan. Powiedziała:<br>- Zwolnij nieco.<br>- Ale to przecież autostrada, i możemy się spóźnić.<br>- Nie spóźnimy się. W najgorszym razie poczekają trochę na nas. Beze mnie przecież nie zaczną.<br>Dochodziła osiemnasta. Zjechali właśnie z autostrady i wkrótce znaleźli się na wąskiej drodze, osadzonej głęboko w żywopłotach i gęstwinie drzew.<br>- Ty pewna jesteś, że to tędy?<br>- Niezupełnie, ale chyba tak.<br>W dwadzieścia minut byli już na miejscu. Julian zastopował ostro na zgrzytającym żwirze przed frontem Fordham