Najnowszy majster biegał jak legawiec po wszystkich trzech barakach i oszczekiwał leniuchujących.<br>Jurek i Stacho ze zrozumieniem rzeczy patrzyli na czeredę kilkunastoletnich chłopaczków, kujących niby dzięcioły. Wykonywali oni bezustannie te same trzy ruchy, zakończone klapnięciem młotka.<br>Wynędzniałe dziewczęta, pokryte kłakami juty strzępiącej się z pasów, przekrzykiwały stukot powstający przy nitowaniu. Bieda uczyniła je złośliwymi. Nie była to cięta, pełna dowcipu złośliwość kobieca, mająca cechy kokieterii. Żarły się pomiędzy sobą. Przepraszały się. Płakały. Śpiewały chórem sentymentalne piosenki i znów kłóciły się o drobnostki, lecz zapamiętale.<br>Chłopcy po każdym powrocie z "budowy" zastawali ulepszenia sprowadzające przyśpieszenie tempa pracy. Stolarze w milczeniu chylili się