się, że kat i ofiara idą razem do łóżka! Bo kiedy wszystko zostało stracone, zostaje tylko pamięć, którą trzeba także w sobie zabić. Trzeba zabić siebie albo zabić w sobie ostatnią resztkę wstydu. I tak to jest pokazane u Shakespeare'a: Anna idzie z Ryszardem, żeby dojść do kresu upodlenia.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;TOEPLITZ: Bluźni życiu.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;KOTT: I dlatego twierdzę, że to tragedia nie siedemnastowieczna, nie osiemnastowieczna, nie dziewiętnastowieczna, tylko elżbietańska i współczesna!<br>&lt;who3&gt;DYGAT: Na tym przepięknym zdaniu powinniśmy skończyć