głosu bowiem odmienić nie zdołał. - Znudziło mi się być czarnym, więc posiwiałem. "Malowane" brody dobre są do zagadek.<br>- Ja się nie dziwię! - rzekł dobrotliwie profesor. - Ja się cieszę... Jesteś bardzo przystojnym człowiekiem, mój stary!<br>- Stary? To za wiele powiedziane...<br>- Nie w tym sensie, nie w tym sensie! - zaśmiał się brat. Bohaterski czyn pana Gąsowskiego zdumiał wszystkich prócz Adasia. Zdawało się, że Adaś jest nieprzytomny. Jadł nie wiedząc, co je, i nie zauważył, że pokaźna mucha, znudzona życiem, rzuciła się do jego zupy, aby umrzeć. Adaś zjadł zupę, zjadł muchę i patrzył przed siebie szklanym wzrokiem. Gdy postawiono przed nim płaski talerz