metryką<br>wyprzedzającą znacznie lewobrzeżne Stare Miasto. Gdy bowiem w pierwszych<br>latach XI stulecia podupadła grodowa osada warszawska w Starym<br>Bródnie na<br>tzw. Zagórkach, tu właśnie prawobrzeżny Kamion przejął rolę<br>ważnego ośrodka<br>osadniczego, będąc już około 1065 roku najważniejszą osadą.<br> Kamień zwany też wymiennie Kamionem, w przeciwieństwie do grodziska<br>w Starym Bródnie był położony bezpośrednio u przejścia przez<br>Wisłę na<br>północnym skraju łachy Skaryszewskiej, naprzeciw wysokiego<br>tarasu lewobrzeżnego. Z nadania Bolesława Śmiałego już około<br>1065 roku należał Kamień do<br>opactwa benedyktynów w Mogilnie i tak jest poświadczony w<br>annałach. Wkrótce<br>dostał się w ręce biskupów płockich, którzy wespół z opactwem benedyktynów<br>w