grupach, sam jednak sposób przejawiania się tej otwartości może ulegać różnym "regulacjom". Tak więc na przykład w grupie INDYWIDUALISTÓW uczucia należało wyrażać w sposób powściągliwy i stonowany, a wśród ZŁĄCZONYCH PRZESZŁOŚCIĄ wolno było ostentacyjnie płakać, ale złość czy gniew należało wyrażać ostrożnie.<br><br>Różnie bywa "normowany" stosunek do dewiantów. U DEMOKRATYCZNYCH CENTRALISTÓW na przykład grupa rozpoczęła "otorbianie" dewianta (Donaty),A WSPÓLNOTOWCY do końca dokonywali ogromnych wysiłków, by dewianta (Asię) zasymilować.<br><br>Konieczne jest, byśmy zwrócili uwagę, że właśnie dewiant, poprzez swoją opozycję czy niedostosowanie, wyznacza istotne dla grupy normy. I tak u ZŁĄCZONYCH PRZESZŁOŚCIĄ emocjonalna Donata wyznacza normę żywego wyrażania uczuć, wśród DEMOKRATYCZNYCH