rozważają wszechstronnie na podstawie przesłanek mających wartość faktów naukowych. <br><br>&lt;tit&gt;3.2.2. Ozon w atmosferze ziemskiej&lt;/&gt;<br><br> Równolegle ze wzrostem ilości tlenu w atmosferze ziemskiej rozpoczął się proces tworzenia ozonu. Właściwości tego gazu bliżej poznano dopiero w połowie XIX w., a nazwę ozon wprowadził do nauki w 1840 r. szwajcarski chemik Ch.F. Schönbein (1799-1868). Zainteresowanie nowo odkrytym gazem na początku było dość znaczne, ponieważ uważano, że ma on właściwości lecznicze.<br> W 1881 r. stwierdzono, że ozon jest tym gazem, który najsilniej pochłania krótkofalowe promieniowanie słoneczne, promieniowanie nadfioletowe w zakresie długości fali 220-290 nm. Na początku XX w. wykazano, że