dnia<br>powszedniego, małego miasteczka, zwykłych ludzi. Zwyczajność i niezwykłość<br>są w tego typu literaturze po prostu nie do rozdzielenia.<br>Madej we wspomnianej już rozmowie powiedział: "Człowiek całe życie<br>doświadcza grozy. Po prostu idzie i roztrąca sobą mrok, rozbija go. Nie<br>opisuję zjawiska grozy, ale ludzi, którzy się z nią stykają. Chodzi o<br>fakty, a nie o mówienie o strasznościach. Współczesna proza nieraz<br>posługuje się apokaliptyczną wyobraźnią i robi to na mnie wrażenie<br>nieautentyczności". Obrazem najbliższego doświadczenia grozy przez<br>zwykłego człowieka jest w tym tomie opowiadanie "Głęboką nocą. Walc". Niby<br>nic nadzwyczajnego - ludowa zabawa, muzyka, "chłopcy piją, baby tańcują,<br>dziewczyny piszczą". Wesoło