oswobodzonego i premierą pierwszej tragedii, Gliński (9 marca 1810). Efektem było przyjęcie liczącego dwadzieścia pięć lat autora do szacownego grona koryfeuszy sztuki i nauki, to jest Towarzystwa Przyjaciół Nauk. To samo Towarzystwo stało się sprawcą przyszłej klęski pisarza, odrzucając w maju 1814 r. rozprawę O poezji dramatycznej, zamówioną w 1811. Cios okazał się nader dotkliwy, przy czym wzmocniła go klęska nowej tragedii Bolesław Śmiały, wycofanej z teatru po drugim przedstawieniu (13 i 22 grudnia 1816) wskutek interwencji w Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia administratora diecezji warszawskiej, domagającego się zakazu sztuki zarówno ze względu na nieprzyzwoitość pokazywania na scenie króla wyklętego, jak