procederu. Wynika to z intuicyjnego odczucia rzeczywistego rozkładu wielkości i form w świecie żywym. Większość zwierząt, szczególnie w dawnych epokach geologicznych, miała bowiem rozmiary ledwie kilku- czy kilkunastocentymetrowe.<br>Naturalna ewolucyjna ciągłość w następstwie form ogranicza ekscesy w możliwej do pomyślenia formie ciała i rozmiarach. Większość zwierząt ma więc zwyczajną postać.<br>Co więcej, im głębiej w czasie, tym świat zwierząt był mniej różnorodny i niezwykły.<br>Najstarsze drapieżniki nie wyróżniały się z tła ówczesnych biocenoz. Kilkadziesiąt centymetrów długości ciała (choć niekiedy ukryte w wielumetrowej muszli - ordowickie głowonogi endocerasy) i grzebieniowate chwytne odnóża (kambryjska Anomalocaris) to wszystko, na co zdobyła się ewolucja w starszym paleozoiku