kroku. Wystarczająco daleko.<br>Wyrzucił przed siebie lewą rękę, otwierając przy tym dłoń. Skoczył do tyłu, jego &lt;orig&gt;karogga&lt;/&gt; przemknęła ponad włócznią, przecięła szyję. Kilku żołnierzy już padało na kolana w obłoku śmiertelnego proszku, chwytało się za gardło, krztusząc się i kaszląc.<br>Pozostali ruszyli w jego stronę. Zakręcił &lt;orig&gt;karoggą&lt;/&gt;. Najbliższemu rozchlastał twarz. Cofnął się dwa kroki krzycząc:<br>- Jam Liść!<br>- Żywego! Żywego!<br>Bali się. Jego śmierć to śmierć &lt;orig&gt;bana&lt;/&gt;. Jego życie... Runął do przodu. Odciął wyciągającą się ku niemu dłoń, kopniakiem odrzucił następnego wojownika. Pochylił się, zyskując trochę swobody. Teraz już wiedział, że da radę. Tamci też to pojęli. Nie zatrzymają go, a zabić