Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
narzuceniem więzów) oraz liczbę stopni swobody (czyli funkcji opisujących pole po rozwiązaniu równań ruchu i narzuceniu więzów). Więzy, które narzucamy, muszą być kowariantne (zgodne z symetrią Lorentza) i, aby pole było polem o "czystym" spinie s, doprowadzać do liczby składowych równej (2s + 1):

Należy podkreślić, że oprócz reprezentacji, które w D = 4 odpowiadają spinom całkowitym i połówkowym, dla większych D mogą pojawiać się również inne reprezentacje.
Do takich pól należy np. tensor antysymetryczny Bľ. spełniający warunek .ľBľ. = 0.
W D = 4 taki tensor należy do reprezentacji wektorowej (3 stopnie swobody), natomiast np. w D = 8 ma 21 stopni swobody i nie
narzuceniem więzów) oraz liczbę stopni swobody (czyli funkcji opisujących pole po rozwiązaniu równań ruchu i narzuceniu więzów). Więzy, które narzucamy, muszą być kowariantne (zgodne z symetrią Lorentza) i, aby pole było polem o "czystym" spinie s, doprowadzać do liczby składowych równej (2s + 1): <br>&lt;gap&gt;<br>Należy podkreślić, że oprócz reprezentacji, które w D = 4 odpowiadają spinom całkowitym i połówkowym, dla większych D mogą pojawiać się również inne reprezentacje. <br>Do takich pól należy np. tensor antysymetryczny Bľ. spełniający warunek .ľBľ. = 0. <br>W D = 4 taki tensor należy do reprezentacji wektorowej (3 stopnie swobody), natomiast np. w D = 8 ma 21 stopni swobody i nie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego