nie było. Leszek Balcerowicz - jak się wydaje - nie miał wówczas jasnej koncepcji dotyczących pożądanych rozwiązań w tym obszarze swojej działalności, a przedkładane mu wówczas propozycje (na które zresztą nie było konsensu politycznego) miały bardziej charakter kierunkowy niż operacyjny i z reguły nie nadawały się do "obróbki" legislacyjnej. Słusznie zauważa Marek Dąbrowski, że gdy zniknęły bariery doktrynalne, stojące przez całe lata na przeszkodzie prywatyzacji, "pojawiły się następne, natury koncepcyjnej, organizacyjnej [...]". Na najwyższych szczeblach władzy gospodarczej w Polsce, między Tadeuszem Mazowieckim, Leszkiem Balcerowiczem oraz ich doradcami krajowymi i zagranicznymi nie było zgody co do wyboru kierunku prywatyzacji, nie było też szczegółowo opracowanych programów