romantycznego; szczególnie cenił go Wiktor Hugo. Z żadnym teatrem Lemaître nie związał się na dłużej. W Odéonie grał między innymi w Nieszporach sycylijskich (1819) Delavigne'a, w Le Marechale d'Ancre Vigny, grał też Napoleona w sztuce Dumasa Napoleon Bonaparte, a w Porte-Saint-Martin główne męskie role w dramacie Dumasa Richard Darlington i w Lukrecji Borgii Wiktora Hugo. Teatr Harela opuścił jednak z powodu stałych niesnasek z panną Georges; nie było w nim miejsca dla dwóch sław.<br>Ogromną popularność (także w Londynie) przyniosła Lemaîtrowi znakomita rola w komedii Robert Macaire (grał ją od 1834 r.) - powodzenie zawdzięczał między innymi temu, że każdego