młodych ludzi - takich jak na przykład tytułowy bohater sztuki Richard Darlington (grudzień 1831), który kosztem przestępstwa i zbrodni zdobywa miejsce w Izbie Gmin i szykuje się do olśniewającej kariery politycznej.<br>Przy okazji - Dumas złowieszczo zdemaskował mechanizmy wyboru do parlamentu, manewrowania głosami tłumu i późniejszego uzależnienia deputowanego od jego możnych protektorów. Darlington - gdyby oceniać jego uczynki wedle motywów nim kierujących - bliższy był już postaciom z powieści Stendhala i Balzaka niż bohaterom poezji romantycznej. Ucieleśniał sztampowy czarny charakter, pozbawiony cienia ludzkich uczuć czy wyrzutów sumienia, uosobienie zła. Darlington był jednak na tyle przekonujący (może dzięki znakomitej kreacji aktorskiej Fryderyka Lemaître), że wzbudzał podziw