razem z Wieroczką. Ubierała się na czarno, spowita w czarny szal, jak gdyby nosiła żałobę.<br><br>Leonid Orestowicz, skazany na osiem lat, siedział w więzieniu w Moskwie. Stiebłowa musiała pędzić życie ze starym Brandelasem, z którym różniły ją poglądy i upodobania. Mówiła ze smutkiem:<br><br>- Ojciec mój tkwi jeszcze w epoce pańszczyźnianej... Despotyzm jego jest nie do zniesienia... Gdyby nie dzieci, nie wytrzymałabym z nim ani chwili... Pokrzykuje na mnie, jak na folwarczną dziewkę... Pozuje na starego Bołkońskiego. Myśli, że to tamte czasy...<br><br>Gdy żaliła się na swój los, oczy jej zachodziły łzami. Nie mogła przeboleć rozstania z panną Aillot, której Brandelas nie