w stronę grubego, niskiego komina, nad którym w nocy widziałyśmy ogień, a w dzień czarny dym. Tam chcecie?! - Umilkłyśmy i zapadła martwa cisza. Żadna więcej się nie odezwała tej nocy. A następnego dnia żadna o tym nie wspominała. Zrozumiałyśmy, że jesteśmy same. Na zupełnie innym świecie. Jakbyśmy to my umarły.<br><br>Diabeł nazywał się Mengele. Wszedł niecierpliwym krokiem i kazał wystąpić wszystkim, które mają niebieskie oczy. Podchodziłyśmy z wyciągniętymi rękami, a on przesuwał nam palcem po wierzchu dłoni, jakby sprawdzał gatunek skóry. Jeśli skóra mu odpowiadała, kierował do wyjścia. Poszłyśmy piątkami. Nie pamiętam dokąd. Nie pamiętam, co potem nastąpiło. Wieczorem znalazłam się