popularyzować, choć także wzruszać i zaciekawiać. Historia jest zresztą dla Wężyka „zwięzłym opowiadaniem zmian, których świat albo kraj jaki doświadczył" i które winno nie tylko ujawniać cele wytknięte przez opatrzność dla narodu, ale też dzięki podobieństwu przyczyn i skutków „być dla przyszłości przestrogą" (Wiadomości przedwstępne do Historii Polski). Dlatego też wszystkie tragedie czy powieści Wężyka chcą być „obrazem przeszłości, kluczem teraźniejszości, przyszłości zwierciadłem". Wszystkie też tworzą całość otwartą Władysławem (obrazującym drogę Łokietka do tronu), kontynuowaną Zygmuntem (podejmującym temat zdrady narodowej, przedstawiającym ostatni tryumf króla pod Płowcami i wejście na scenę młodego Kazimierza) i zamkniętą Daszkiem i Oksenią (zlokalizowaną podczas