Mans&lt;/&gt;, XI w.). Im większe rozszczepienie, tym bardziej człowiek jest niezadowolony z samego siebie i tym bardziej ciemnieje koloryt jego autoportretu. Czynnikiem istotnym w psychoterapii jest nauczenie chorego bardziej obiektywnego spojrzenia na siebie i akceptacji własnej osoby. Zmniejsza to dysonans między autoportretem idealnym (jaki chciałbym być) a realnym (jaki jestem). Dysonans ten jednak jest konieczny dla rozwoju człowieka. Dzięki bowiem niezadowoleniu z siebie człowiek wciąż siebie poprawia i zmienia, a na tym właśnie polega jego ewolucja.<br>Autoportret idealny jest rzutowaniem się w przyszłość, jest to obraz własny w przyszłości. Autoportret realny jest obrazem wytworzonym na skutek interakcji z otoczeniem, przede wszystkim