piosenki Kriegsgefangenenpost postanowiłem odwiedzić Jolę. Pojechałem na Żoliborz następnego dnia zaraz po obiedzie. Nic się tam prawie nie zmieniło od przedwojennych czasów. Zadzwoniłem i po chwili w lufciku ukazała się głowa Joli. Wydoroślała, czesała się modnie w loczki, ale straciła wiele ze swego dziewczęcego uroku. Przyglądała mi się przez chwilę.<br>- Dzień dobry - powiedziałem. - Nie poznajesz mnie?<br>- Poznaję - odparła bez entuzjazmu. - Jesteś mój dawny korepetytor. Zaraz.<br>Po chwili drzwi otworzyły się i wszedłem do wnętrza. Jola wprowadziła mnie do pokoju, w którym dawałem jej kiedyś lekcje. Na tapczanie siedziała ładna, czarna dziewczyna o wielkich oczach, a przy oknie, oparty niedbale o parapet, stał