dziennikarzu... w każdym razie nie w tej chwili. Mam". <br>- Przyszło mi na myśl coś... niepoważnego, jak to zresztą ksiądz proboszcz sam skonstatuje... Otóż przebywam tu od pięciu dni i dotychczas nie spotkałem... kościelnego. Zdaję sobie sprawę ze śmieszności mojego spostrzeżenia, ale zamiast ocenzurować tę myśl, dzielę się nią z księdzem... Dzwony dzwonią, ale chyba nie same? Proboszcz na moment zgasił uśmiech. "Historyk pod miotłę zaczyna mi zaglądać i pod łóżko". <br>- To prawda, że nie same. To on nimi kołysze. Po ojcu. Mam z nim wygodę. Ludzie go lubią, usłużny, obrotny... Może trochę za bardzo. - Zaciął się i zaczerwienił. - Co tu przed