ważny: od strony odbiorców sztuki. I tutaj rozpoczyna swe działanie magia. Magia porywającej indywidualności aktorskiej Eichlerówny, górująca nad surowym rygorem estetycznym teatru Brechta. Jej Matka Courage, choć budowana środkami najprostszej, najbardziej bezpośredniej ekspresji, dzięki bogactwu wewnętrznemu wyrasta ponad formułę dramaturgiczną, nakazującą jej być jedynie przykładem określonej tezy ideowej. W interpretacji Eichlerówny teza nie ulega wypaczeniu, czołowa postać dramatu pozostaje nadal, zgadnie z intencją autora, dosadnie scharakteryzowanym wytworem okrutnych warunków społecznych, które ją ukształtowały, ale jest nadto żywym człowiekiem i przez to jej las zmusza do myślenia z jeszcze większą siłą. <br>Jakkolwiek słynny twórca Berliner Ensembleu z pryncypialną bezwzględnością tępił w swym