mówimy dziś o rozwoju, mamy na myśli nie tylko aspekty gospodarcze, ale i społeczne, kulturowe i polityczne. Na konferencji sztokholmskiej w 1972 r. powstało pojęcie "ekorozwoju" oparte na harmonizacji celów społecznych, ekologicznych, ekonomicznych; ściślej mówiąc, uznające nadrzędność celów społecznych i etycznych, istnienie uwarunkowań ekologicznych i rolę służebną (aczkolwiek ważną) gospodarki. Ekorozwój wymaga podejścia międzydyscyplinarnego - na wzór historii totalnej. Ekonomia traci swój prymat. Planowanie rozwoju przestaje być pochodną planowania gospodarczego, chociaż, jak już podkreślałem, poszukiwanie efektywności gospodarczej wciąż pozostaje niezmiernie ważne. <br>Niniejszy tekst, odzwierciedlający stan moich rozważań na temat rozwoju, wynika w dużym stopniu z uczestnictwa, począwszy od 1970 r., w pracach