powiedzieć, że chodzi o twórców niemieckich, austriackich i niemiecko-szwajcarskich można jedynie dziatwie szkolnej i to z klas młodszych, bo starsi uczniowie zaraz zaczną wysuwać zastrzeżenia. Miejsce urodzenia, oczywiście, nie jest decydujące, ale też "socjalizacja kultury", którą szermuje prof. &lt;name type="person"&gt;Orłowski&lt;/name&gt;, niczego do końca nie wyjaśnia. Po niemiecku pisali &lt;name type="person"&gt;Łotysze&lt;/name&gt; i &lt;name type="person"&gt;Estończycy&lt;/name&gt;, &lt;name type="person"&gt;Czesi&lt;/name&gt; i &lt;name type="person"&gt;Polacy&lt;/name&gt;, &lt;name type="person"&gt;Węgrzy&lt;/name&gt; i &lt;name type="person"&gt;Rosjanie&lt;/name&gt;. W tyglu niemieckiej kultury uformowało się również wielu uczonych i artystów, którzy z czasem odeszli od języka, ale nie od mentalności niemieckiej. Dodajmy jeszcze &lt;name type="person"&gt;Żydów&lt;/name&gt;, w słowniku bodaj najliczniejszych.<br><br>&lt;tit1&gt;Urodzeni w Breslau&lt;/tit1&gt;<br><br>Dla nas, naturalnie, najważniejsze są polskie akcenty "&lt;name type="tit"&gt;Słownika kultury niemieckojęzycznej&lt;/&gt;". Najwięcej z