tym, że poszczególne fragmenty skorupy oceanicznej zachowują się jak sztywne płyty przesuwające się nawzajem w stosunku do siebie wzdłuż linii uskoków. Ponieważ ruch odbywa się na kuli, przesunięcia płyt w stosunku do siebie można opisać jako rotacje wzdłuż okręgu opasującego kulę ziemską. Wykorzystano teorem znany od czasów osiemnastowiecznego matematyka Leonharda Eulera. Przyjęła się dla tego całego zespołu interpretacji nazwa wprowadzona w 1965 r. przez J. T. Wilsona: tektonika płytowa, inaczej tektonika globalna.<br>Cykliczność ewolucji Ziemi Zjawisko konwekcyjnego dryftu kontynentów może być uważane za proces w układzie stacjonarnym (steady state). Skorupa ziemska jest znacznie grubsza pod kontynentami, które same są pokrywą sialu