nie chodziło o to, że ona była o tyle lat młodsza. Dzieliło ich coś znacznie gorszego. Śmierć matki Eweliny. Znalazł w sobie dość siły, aby wyznać wszystko Jasiowi. Zabrakło mu jej, aby powtórzyć to jeszcze raz. Nie mógł. I nie chciał. Ze względu na nią. Był jej potrzebny, oprócz niego Ewelina nie miała nikogo. Co ona by poczęła z prawdą, która, był tego pewien, rozdzieliłaby ich na zawsze. Dopiero teraz, kiedy jego znajomość z Eweliną została zagrożona, zrozumiał, kim ta smutna kobieta była dla niego naprawdę. Chyba nie była nawet ładna, ale to właśnie go wzruszało. Chwilami odnajdował w niej podobieństwo