nie dowiedział, i dziewczynę wolno do domu puścił. - Ksiądz cierpiał na brak apetytu i wybrał się na leczenie do cieplic. Jeden "dobry towarzysz" znalazł na to lepsze lekarstwo: wziął go z sobą do domu, zamknął w pokoju i głodził. Ksiądz po kilku dniach już jeść prosił (fabuła powtórzona za Dekameronem).<br>Figlik o babie i osiołku ośmiesza niektóre ceremonie kościelne; każda anegdota na temat wykroczeń obyczajowych kleru, szczególnie zakonnego, miała wówczas siłę polemicznego argumentu; historia o głodówce jako lekarstwie pośrednio mówi o dobrobycie czy zbytku księżym. Ale istotą tych figlików jest postawienie duchownego katolickiego w sytuacji naturalistycznej, cielesnej, przyziemnej. Rejowi chodzi nieraz