znamienne dla polityki zdobywców. W 785 r., gdy tylko przywódca plemiennej irredenty zrezygnował z walki, Karol Wielki dał jemu i jego zięciowi Abbionowi gwarancje nietykalności, sprowadził ich z honorami na swój dwór i tam ochrzcił, co w Annales regni Francorum uznano za akt poddania się całej Saksonii pod władzę króla Franków. Annales Mosellani i Annales Laureshamenses zapewniają, że Karol Wielki osobiście podniósł Widukinda ze zdroju chrztu świętego i uczcił wspaniałymi darami80. W intencji dworu frankijskiego była to demonstracja o wielkiej doniosłości politycznej: zdobywcy okazywali w ten sposób saskim edelingom, że każdy, kto uzna władzę Karola i pójdzie na współpracę, może być