także uogólniać własne doświadczenie. Dowodem opowiastki wtrącone i przedmowy. Ale może te przedmowy - wtedy przynajmniej, kiedy odnoszą się nie do Ferdydurke, ale do literatury w ogóle - uznać za wypowiedzi autora? I jemu chyba także pozwolić na końcowy okrzyk triumfu? Zwraca się przecież wprost do rzeczywistych czytelników, podpisując się inicjałami W.G.<br>Swej ludycznej praktyce nadaje zatem Gombrowicz wartość uniwersalną.<br>Sprowadza się ona do przechwytywania zaistniałych form po to, aby się od nich wyzwolić. Lub ściślej: przekształcić je tak, aby partner literackiej komunikacji (współ-postać, odbiorca, czytelnik) rozpoznał nie tylko ich pochodzenie i przeszłość. Także świeże znamiona bohatera, narratora, pisarza wreszcie! Tym