leksykalnego na przyjęcie pożyczek obcych, ale z drugiej strony przestrzegał przed modą cudzoziemszczyzny i przed snobizmem. Odczuwał żywe pokrewieństwo języków słowiańskich i widział najsposobniejszą drogę wzbogacania języka słowiańskimi pożyczkami, jeśli to już konieczne, oraz polskimi archaizmami, dialektyzmami i neologizmami (por. rozdz. XI, pkt 2).<br>Nieraz jednak ustępował wobec naporu trudności. Gotów był pożyczyć łacińskie słowo patria, ponieważ "ojczyzna" znaczyła wówczas także "ojcowizna". Ale przecież Kochanowski w Pieśni XII (ks. II) powie:<br>A jesli komu droga otwarta do nieba -<br>Tym, co służą ojczyźnie.<br>A więc Kochanowski miał rację? Trudno w tym przypadku rozstrzygnąć, czy to on zdecydował o wyborze i obiegu wyrazu, czy