ozdobnej siekierki. Natomiast pan młody dodawał jedynie do swego stroju bukiecik kwiatów lub wianuszek przyczepiony z przodu. Starostę można było poznać po tym, iż przepasywał się szarfą albo wyszywanym przez pannę młodą ręcznikiem (Podlasie). Starościnę zdobił czepiec, który wyszedł już z użycia w stroju świątecznym"&lt;/&gt; (Fryś- -Pietraszkowa, 1988, s. 170). <br>&lt;tit&gt;HAFTY, KORONKI&lt;/&gt;<br>Najbardziej widocznym akcentem stroju świątecznego były hafty, które, podobnie jak naszycia, szamerunki i koronki, zdobiły widoczne jego partie. Zdobiły koszule, zapaski, staniki, kaftany, sukmany, kożuchy. Proste techniki haftu znano z przekazu rodzinnego, były to przeważnie ściegi okrętkowy, stebenkowy, łańcuszkowy, krzyżykowy. Dziewczyny wyszywały swoją wyprawę, a także koszulę ślubną i