daję! Mężny ten kawaler życie mi zratował w opresji, gdym przez hultajów na ziemię był zwalon. Zwie się Geralt z Rivii.<br>- Herbu? <br> - Nie wolno mi wyjawiać - burknął wiedźmin - ni prawdziwego imienia, ni klejnotu. Uczyniłem ślub rycerski. Jestem błędny Geralt.<br> - Ooo! - wrzasnął nagle znajomy bezczelny głos. - Popatrzcie, co też kot przyniósł! Ha, mówiłam ci, ciotka, że wiedźmin przybędzie nam w sukurs!<br> - I w samą porę! - krzyknął nadchodzący z Angouleme i grupką przestraszonych pielgrzymów Jaskier, niosący lutnię i swój nieodłączny tubus. - Ni o sekundę za wcześnie. Masz dobre wyczucie dramatyzmu, Geralt. Powinieneś pisać sztuki dla teatrów!<br> Zamilkł nagle. Bycza Głowa pochylił się w