to L. Spallanzani dostarczał mu ostatecznego dowodu przeciwko samodowództwu, gdy Haller wstąpił w w kolejny spór z G.L. Buffonem i J.T. Needhamem. Po tych przyjaźniach z Włochami pozostała obfita korespondencja, częściowo już wydano (np. z G. Morgagnim, M.A. Caldanim i I. Somisem). Z Mediolanem natomiast los związał Hallera dopiero po śmierci. Jak już wspominaliśmy, ogromny jego księgozbiór wraz z rękopisami, kupiony od rodziny przez cesarza Józefa II, został podzielony między miasta Lombardii - Mediolan, Pawię, Mantuę, Lodi (rękopisy trafiły głównie do Mediolanu i Pawii).<page nr=233>. W 1929 r. rząd włoski przekazał bibliotece uniwersyteckiej w Bernie 86 tomów rękopisów Hallera, które