normę. Z własnego wyboru czy może raczej z nie mieszczącej się w przyjętych ramach odrębności, która ów wybór narzuca, albo z biologicznego lub społecznego przymusu lokującego ich już w punkcie wyjścia na marginesach tego, co jako norma jest powszechnie określane. Często powody te łączą się ze sobą jak w Kasparze Hauserze czy Stroszku, ale i w Karłach, które także kiedyś były małe czy Z kraju milczenia i ciemności. Karły są na marginesie jako karły właśnie, ale też i buntują się w imię godności marginesowi odmawianej. Nie zmienia tego bynajmniej fakt, że bunt ten wyraża się w okrucieństwie, nurza się w bólu