aż do końca patrzeć na świat, który będzie mknął obok. Joanna zaczęła płakać. źzy płynęły jej po twarzy najpierw bezgłośnie, a potem szloch wstrząsnął całym ciałem. Nie usłyszała nawet, kiedy Helena weszła do kuchni. <br>- Możesz wstać, Joanno - dopiero te słowa przywróciły ją do rzeczywistości. - Przeproś i idź do swojego pokoju.<br>Helena odetchnęła z ulgą. Co by było, gdyby ten dzieciak klęczał w kącie i nic? Po Joannie można się było wszystkiego spodziewać. Na szczęście metody wychowawcze Heleny znów się sprawdziły. Udało jej się doprowadzić małą do skruchy.<br>- Bogu niech będą dzięki - wyszeptała.<br><br>Joanna zachowywała się zwykle jak osoba niezbyt rozgarnięta, nic